Η αντίδραση του οργανισμού όταν νιώσει οτι απειλείται είτε σωματικά είτε ψυχικά - συναισθηματικά. Κατά τη διάρκεια της κατάστασης αυτής ο οργανισμός εκκρίνει ορμόνες όπως η αδρεναλίνη και η κορτιζόλη. Επιταχύνεται ο καρδιακός ρυθμός, ενώ καταστέλλονται άλλες λειτουργίες που θεωρούνται δευτερεύουσες για τη συγκεκριμένη στιγμή, όπως είναι η πέψη. Το αίμα μετακινείται στις βασικές μυικές ομάδες και δραστηριοποιούνται κι άλλες αυτόνομες νευρικές λειτουργίες. Η κατάσταση αυτή διαρκεί όσο διαρκεί και η απειλή προετοιμάζοντας το σώμα ή να μείνει και να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο ή να τρέξει για να σωθεί. Όταν ο κίνδυνος πάψει να υφίσταται, ο οργανισμός επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα λειτουργιών του μέσω της χαλάρωσης και αποκαθιστά την ισορροπία. Ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 20ου αιώνα από ένα Αμερικανό φυσιολόγο τον Walter Cannon. Χρησιμοποίησε τον όρο αυτό για να περιγράψει τα ζώα που αντιμετώπισαν καταστάσεις όπου αναγκάστηκαν ή να εγκαταλείψουν ή να προετοιμαστούν για μάχη προκειμένου να υπερασπιστούν τη ζωή τους.
Η θηλυκή και αρσενική ενέργεια υπάρχει σε όλους μας και δεν έχει να κάνει με το φύλο του ατόμου. Το οτι κάποιος, για παράδειγμα, έχει πιο πολύ στοιχεία θηλυκής ενέργειας μέσα του δεν τον κάνει “λιγότερο αρσενικό”, απλώς δείχνει οτι βρίσκεται σε μια περίοδο μεγαλύτερης συναισθηματικότητας, ή εσωστρέφειας ή καλλιτεχνικής δημιουργικότητας κλπ. Είναι ποιότητες που υπάρχουν μέσα μας και διαφοροποιούν τις πτυχές της προσωπικότητάς μας και σκιαγραφούν τη φάση ζωής μας.